Του ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ*  Θα ρίξω μια ματιά από το μπαλκόνι μου, κάτω στο πεζοδρόμιο και θα μετρήσω πόσοι άνθρωποι, μεγάλης ηλικίας, περνάνε την ώρα με κάποια κινητικά προβλήματα. Αφού σχηματίσω μια ιδέα, περίπου πόσοι

μπορεί να είναι αυτοί και είναι κάποιος σημαντικός αριθμός, θα τολμήσω να βρω κατάλληλη ευκαιρία να ρωτήσω, όσους περισσότερους μπορέσω, μήπως και μου εμπιστευθούνε τον «πόνο» τους. Το είχα σκεφθεί αυτό περίπου πριν τρεις μήνες. Με την έμφυτη παρατηρητικότητά μου, πήρα μια ιδέα τις ώρες και την συχνότητα που περνάνε και πάνω κάτω και πού πηγαινοέρχονται. Έρευνα και μελέτη, που θα μπορούσα να υποβάλω στο ΧΑΡΒΑΡΤ και να πληρωθώ - πέραν της διεθνούς δόξης.

Όλα πήγαν όπως τα προϋπολόγισα. Εδώ (εμπλέκουμε τα χρονικά με τα τοπικά, αλλά είναι σαν τον ιδιωματισμό μας «άκου να ιδείς») κι ένα μήνα, κάνω τις βόλτες μου, τις προεπιλεγμένες ώρες, σχεδόν κάθε μέρα, μπροστά από το σπίτι μου, γύρω στα εκατό μέτρα εκατέρωθεν της.....εξόδου μου. Ευτυχώς που με έσωσε ο κορωνοϊός. Διότι νομίζουν οι γνωστοί μου ότι περπατώ-ασκούμενος και να μην είμαι συνεχώς κλεισμένος στο σπίτι. Ορθόν το «ουδέν κακόν αμιγές καλού» ορθότερον ο νεολογισμός μου το ότι «αυτού που έχει μάθει να περπατάει και να νυχτοπερπατάει το .....μυαλό του, με τίποτα δεν ακινητοποιείται». Αν δεν ήταν ο κορωνοϊός, διαφορετικά θα με έβλεπαν, πολλά μπορούσαν οι περίοικοι να είχαν σκεφθεί για μένα. Έτσι, εδώ κι ένα μήνα, μόλις εμφανίζεται κάποιος από το βάθος του δρόμου ως «στόχος», , εκ βάθους ευγενίας μου και υποκριτικού και εν πολλοίς αφελούς ενδιαφέροντος, αναδιατάσσομαι και αιφνιδιάζω το «θύμα». Συμπορεύομαι μαζί του, πλάι του συμπονετικά, αλλά όχι προσβλητικά, (εδώ χρειάζεται αίσθηση ψηφιακής ευαισθησίας), με τρόπο που να θελήσει μόνο του να σταματήσει και να σε νιώσει συμπαραστάτη του. Αναλόγως από το εκφραζόμενο ύφος που σε κοιτάει, θα επιλέξεις και την πρώτη λέξη που θα του πεις και πώς θα του την πεις. Έκανα μια καλή συγκομιδή. Δώδεκα άνθρωποι με «υποδέχθηκαν» και δεν ξέρω εάν είμαι γοητευτικός – εξ αυτών τέσσαρες γυναίκες - ή πολύ αποτελεσματικός υποκριτής. Σπουδαίος μίτος η ευθύνη του ιού. Ξεκινάω ρεαλιστικά, « με τον κορωνοϊό, που μας έκλεισε μέσα και ξεχάσαμε να περπατάμε». Οπότε δεν τους «επιβαρύνω» προσωπικά με κάποιο κινητικό πρόβλημα. Και η απάντησή

τους -παρατήρηση: «Αμ σε μένα κύριε, (μία με είπε και «παιδί μου» κι όμως έδειχνε πως έβλεπε πολύ καλά) είναι φθαρμένες οι αρθρώσεις μου. Με φάρμακα είμαι» «Τί φάρμακα παίρνετε»;

«Ορίστε, επίσημα, εγκεκριμένα, διαβάστε το τί γράφει, τέτοια παίρνω πολλά χρόνια».

Το παίρνω διαβάζω: .....ΠΡΟΊΟΝ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΤΟΝ Ε Ο Φ». (ΕΘΝΙΚΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΝ ΥΓΕΙΑΣ)

Δώδεκα διαφορετικά φάρμακα παίρνουν τα δώδεκα διαβατάρικα πουλιά μου. ΠΡΟΪΟΝ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΕΟΦ.

Έστησα αυτί και σε κάποιες σχετικές διαφημίσεις, ακούω τον παρασκευαστή να τονίζει:

ΠΡΟΪΟΝ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΕΟΦ.

Νομίζω, ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ, δεν καταλαβαίνω το ....νόημα αυτής της φράσεως....μήπως λείπει κάτι;

* ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΜΜΕ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ, ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ